Serseri Denizci

Gecenin kör vaktinde uyandım apansız
Soymaya başladım yalnızlığımı bir o kaldı
Ruhum çoktandır çırılçıplak savunmasız
Aklıma takılan neydi aradım umarsız


Hatırlayınca tekrar unutmak mümkün olmadı
Hoşlandığım biri var demiştin çok da sevimli
Parasız pulsuz yertsiz yurtsuz bu garip serseri
Tutmuş utanmadan bir de sevmiş bu güzel dilberi

Sevdalardan vurgun yedim ciğerim yangın yeri
Her sözü delmiş geçmiş kevgire çevirmiş beni
Kastın varsa ey dilber sadece söylemen yeterli
Katilim olurum kendime kıyarım nedir ki yani

Dışarıda kar var, tebaan bekler karlar kraliçesi
Kışın bu soğuk ayazında alarga bekler bu deli
Soğuk yakmış, kar yağmış hafifte don var sanki
Sessizlik ne güzel ama kafam resmen harman yeri

Şiirleriyle konuşur bu bedbaht avare deli
Şarkılarla avunur bazen de ağlar serseri
Sessizliğinden anla ister söylemek istediklerini
Gözlerine bakmanı ister budur tek dileği

Yıllardır güvertelerde huzur bulan bu deniz neferi
Dertlerini kovayla denize döker ruhunu temizlerdi
Kıyıdayken fırtınalarını açık denizlere gönderirdi
Denizin intikam alacağını nereden bilebilirdi.

Yıllarını denize vermiş denizci, bir anda küsemez ki
Canı yanar ruhu yanar yine de gelmez şikayet edesi
Yıllardır huzur bulduğu denizden uzak durmak eder deli
Denizin kızı, denizkızı neden çalmaz meşhur sirenleri