fotoğraf

Hani çok sevmem fotoğraf çekinmeyi, çocukluğumdan çok az vardır. belki bunun etkisi belki kişilik yada fotojenik olmamam dolayı pek fazla fotoğrafım yoktur. Arada eksikliğini hissediyorum ama fotoğraflar sadece anı özelleştirmiyor anıları da saklıyor zira, hayattan çalıyorsun bir yerde. Anılar çağrışımla gelir fotolarda anılarda gizlidir her zaman sadece o an değil, güçlü bir çağrışım mekanizmasını işlemeye başlar bir resme baktığınız, dalıp gitmeler o yüzdendir. Hafıza belki unutur ama bir yerlerde kayıtlı duru bilgiler asla silinmez. Bir fotoğrafa baktığınızda sırasıyla bilinç düzeyine geçmeye başlarlar.

Nereden aklıma geldi söyleyeyim, bir web sitesine yıllar önce koyduğum bir fotoğrafı gördüm, sitenin varlığını bile unuttuydum ara ara mail geliyordu ama. Fotoğraf şimdiye kadar tahmin ettiğiniz üzere cinsi latif birine ait. 1-2 kez görüşmüştük Kırklarelili bir kız, samimi söylüyorum hayatımda olmasını gerçekten bu kadar istediğim çok fazla insan yoktur. Çok gençti muhtemelen ürkmüştür, pamuk şekerine elmaya gizledim o anları fotoğraf olmasa da aklıma gelirdi zaman zaman. Benim en pis huyum soyisimleri unuturum, bu kez zorlayıp hatırladım sanırım da buldum bir iki yerde. Eğer doğru kişiyse-gözler bozuk fotolar küçüktü- sevgilisi varmış. Hıdrellezde tanışmış. Ben de bir hıdrellezde dilek tutmuştum onun için aklıma geldi.

Merak ediyor insan hayatına dokunup yitirdiklerinin ne yaptığını filan, sözün özü fotoğraflar iyidir belleği canlı tutar, bir ara makine edinmem lazım. Bulduğum kişi doğruysa da yanlışsa da umarım benden daha mutludur. Ve hayatıma dirsek temasını sürdürmesen bile dokunduğun için teşekkürler canım.

hamiş: o fotoyu nette paylaşmayacağım demiştim yanlış hatırlamıyorsam, sözümü tutmadığım için özür dilerim ama öyle çok popüler bir site değil bahsettiğim yer. Ola ki okursan diye belirteyim dedim.