Masalsı

Evvel zaman içinde ahir mekan peşinde
Değirmenci durur imiş çölde kuyu başında
Her gece kuyu duvarı şıp şıp eder imiş
Aksi milyon eder de uykuyu kovarlarmış
Derken bir gün bizimki yere çöküvermiş
Kuyudan nemli, soğuk 3 sesi ansızın çekivermiş
Kurusun etsin diye güne serpip sermiş
Gün ufka vamış,. gelmiş ipe bakmış
Bıraktığı o 3 ses bir ömürlük lal olmuş.
Derviş şaşmış bu işe, dönmüş bakmış içine
Kovuktan çıkmış iken sığamamış özüne
Rüzgar fırtın biçenler anlamışlar hikmeti
Altın gümüş der iken es geçmişiz kurşunu
Soğuk servis edilen kurşunlar hep sekmiş
Her kime değdi ise kendine benzetirmiş
Ne savaşlar ne dertler açmış ademin başına
Pişman olmuş ademler duvardan çıkardığına.
Zaman lokman kar etmez imiş açtığı yaralara
Biri bin edermiş  anlık gaflet anında
İşlendiği vakit zümrütten güzel imiş
Az pişer çiğ kalırsa cehennem özletirmiş.
Gökten elma düşse de bu masal bitmez ama
Menzile varmak için kalkmak lazım sabaha